maandag 25 mei 2009

Friesch Dagblad

effe kort: dit stond in het Friesch Dagblad, voor hen die dat niet lezen
http://www.frieschdagblad.nl/index.asp?artID=44805

vrijdag 15 mei 2009

Solidarity for ever!

Beste mensen,

Mijn laatste blog ging in zijn geheel over politiek en daarna kwam een fotoverslag van mijn paasweek. Nu is het alweer een 2 weken in mei. Tijd voor een echte blog.
Want er is veel gebeurd, met name in deze maand, de maand van de arbeid. En dat heb ik geweten. 1 mei is hier daadwerkelijk een feest van de 'comrades'. Ik heb die dag in twee delen 'gevierd'. 'Sochtends ging ik met Skumbuzo naar een groep 'drunkards', tenminste, dat was de naam die Minnehle aan de mensen gaf die zij had 'gevonden'. De groep woont in Ashburton, een rijke buitenstad van Pietermaritzburg, rijk betekent meestal ook: meerendeel blank. Deze mensen hebben 'wat' grotere huizen dan een gemiddelde Zuid Afrikaan, en ze hebben ook een 'redelijke' tuin, ongeveer de grote van een halve Township. Deze tuinen moeten worden bijgehouden, en nu komen we uit bij onze 'drunkards'. De 'garden boys' zijn doorgaans armere Zuid Afrikanen en werkeloos. Ze krijgen een baan voor 5 dagen in de week. In die tijd blijven ze op het terrein wonen, ze mogen geen bezoek ontvangen. De grap is dat ze toch de huur moeten betalen voor hun verblijf waardoor ze ook op zaterdag en zondag moeten werken, wederom: geisoleerd van familie en vrienden. Niet heel verwonderlijk dat ze het grootste deel van de dag dronken zijn. De enige mensen die ze verder kennen zijn lotgenoten. Met Ujamaa beginnen we de groep te organiseren, geven hen een platform, en gaan we op termijn kijken wat een uitvoerbare actie is.
Diezelfde dag ging ik naar Imbali (oudste township van PMB) waar de COSATU (de vakbond) rally voor de 1 mei viering gehouden werd. Deze vakbond is een onderdeel van de ANC alliance. Soms is het toch wel al te duidelijk dat een vakbond niet te dicht bij een partij zou moeten zitten. Het was een lange viering dat Zuma president was, en dat is wel jammer. Achterin zaten de mensen om wie het zou moeten gaan terwijl op het podium de een na de andere spreker naar voren kwam. Viva ANC viva! Viva SACP viva! Amandla! Awethu!
Ach, het was wel leuk allemaal, maar het had wel beter gekund. Skumbuzo, die wel blij is met Zuma, vond het ook een beetje een treurige bussiness en gromde dat hij een aantal 'comrades' zou bellen.
Constructiever is een initiatief van Ujamaa (oke, ik maak nu een beetje reclame) van de "Worker Sunday Campaign" Dit jaar wordt het weer opgestart, maar de wortels liggen in de jaren zeventig. "When the church was still prophetic" zoals mensen hier het noemen. Er werden kerkdiensten samen met de 'working class' gehouden, de preek en litturgie stonden helemaal in teken van de 'struggles' van de working class. De kerk als gemeenschap verklaarde zich solidair met de strijd tegen apartheid en de andere dagelijkse problemen van de working class. Nu probeert de Ujamaa het weer op te pakken, met een zeker succes. Het gaat nu om solidariteit met de werkelozen. In diverse kerken zijn er diensten gehouden en de komende drie jaar hopen we het verder uit te bouwen. Een dergelijk project is m.i. helemaal geen gek idee om in Nederland ook te beginnen. Er is nu stijgende werkeloosheid omdat een aantal grote bedrijven mensen heeft 'moeten' ontslaan, en niet zo lang geleden leidde dat in Nederland tot een aanslag op onze koningin.
Op de poster van het project staan een aantal mensen te wachten op werk, net als de 'dagloners' waar je over kunt lezen in de bijbel (Mattheus 20) Wat ook de leidende tekst is voor de campagne.
Toen hij tegen het elfde uur van de dag nog eens op weg ging, trof hij een groepje dat er nog steeds stond. Hij vroeg hun: “Waarom staan jullie hier de hele dag zonder werk?” 7 “Niemand wilde ons in dienst nemen,” antwoordden ze. Hij zei hun: “Gaan jullie ook maar naar de wijngaard.”
De mensen die op de poster staan heb ik ook mogen ontmoeten in een workshop. Ongeveer de helft van de mensen komen uit Zimbabwe en ze zijn op allerlei manieren het land binnen gekomen. Soms eten ze een paar dagen niet en slapen in garages en dergelijk. Deze werkelozen zijn erg kwetsbaar voor allerlei manieren van uitbuiting, er wordt hen dan R500 beloofd terwijl ze 300 krijgen, dat soort geintjes. Er is geen werk en om een zaakje te beginnen heb je een startkapitaal nodig. Het doel van de workshop is mensen te organiseren, 'empowerment' en op termijn op de een of andere manier met een project te komen. Maar het is al heel wat dat deze mensen georganiseerd zijn, toen we de auto parkeerden werd er aan alle kanten geroepen. "You can take me!" Mensen waren er zo op gericht dat zij Zelf mee konden. Net alsof we hen in dienst namen voor een dag. Dergelijk groepen zouden geen gek idee voor Nederland zijn.
Het afgelopen weekend was een trainingsweekend voor Ujamaa medewerkers en de afgelopen week was een trainingsweek van Ujamaa voor anderen. Beide zaken waren erg tof en erg vermoeiend. Een man uit Palestina gaf een presentatie, en later een lezing over de situatie in de Westbank, muur(1, groot), checkpoints (600 in de Westbank) en de hele rimram. Hij sprak consequent over de 'apartheid' in zijn land, wat veel indruk maakte op de deelnemers, inclusief mezelf.
Dit weekend ga ik weer naar Johannesburg, om een tragische reden. De zoon van een gezin waar ik een weekend heb doorgebracht en contact mee heb gehouden is omgekomen door een steekpartij. Hemzelf heb ik niet ontmoet, maar zijn zus en moeder wel.
Overigens: voor de mensen die haar kennen: plotseling spreek ik zo nu en dan weer eens Nederlands. Henriette Nieuwenhuis is aangekomen, en ze had oldtimer drop mee.